De bijnaam van Robert ten Brink (63) is Dr. Love. Al 27 seizoenen weet hij heel Nederland te ontroeren met All You Need Is Love.
Hoe komt het toch dat we elk jaar zo moet huilen bij de All You Need Is Love Kerstspecial?
‘Waarschijnlijk omdat je geraakt wordt door échte emoties. Ook speelt het ongetwijfeld mee dat je in deze tijd van het jaar misschien iets weemoediger bent. Als kijker maak je het geluk mee van koppels die daar vaak lang op hebben gewacht. Tel daarbij op dat de muziek de nodige spanning opbouwt en de tranen rollen over je wangen bij het weerzien van twee geliefden. Als we onder dezelfde beelden de Vogeltjesdans hadden gemonteerd, was het een heel ander programma geworden!’
Oordeel jij als presentator over de situaties in het programma?
‘Ach, soms denk ik weleens wat. De ene keer heb ik te maken met een heel apart stel en de andere keer denk ik: ‘wow, wát een bijzondere mensen’. Kijk, als iemand voor het eerst van zijn leven buiten zijn Afrikaanse dorp komt, een groot internationaal vliegveld bezoekt en vervolgens naar Nederland vliegt, kan hij totaal verward raken en zelfs niet meer weten waar hij is. Dat soort dingen gebeuren ook. Maar in andere gevallen gaat dat juist prima en ontvangen we een jaar later een geboortekaartje.’
Lees ook: Carlo Boszhard: ‘Met de Noord/Zuidlijn is Amsterdam-Noord helemaal geüpgrade’
Komt het af en toe voor dat iemand als de camera’s niet draaien een heel vervelend type blijkt te zijn?
‘Ook als de camera’s draaien kan je dat meteen aan mij zien, want dat zou ik moeilijk verborgen kunnen houden. Maar over het algemeen zijn mensen zó blij dat ze mee kunnen, dat ze al gauw opgaan in de prachtige reizen die we maken. En als de camera’s niet draaien, trappen we een hoop lol, slapen we in heerlijke hotels en wordt er ’s avonds gezellig gegeten. Sommige mensen lijken het bijna jammer te vinden als ze worden afgezet bij hun familie!’
Ooit weleens iemand onwel geworden, of flauwgevallen tijdens de opnamen?
‘Zeker! Ooit hebben we de vader van een Nederlandse man naar de studio gehaald. Die man was zó duizelig van de spanning, dat hij van de trap afrolde toen hij opkwam. Ook voerde ik eens een heel emotioneel gesprek met een mevrouw die steeds roder werd. Ken je het begrip ‘projectielbraken’? Nou, dat dus. Met een krachtige straal braakte ze het publiek dat voor haar zat helemaal onder, waarbij meteen zichtbaar was dat mevrouw iets teveel bami had gegeten.’
Interview Martijn van Stuyvenberg Foto RTL/Nick van Ormondt
Robert ten Brink
