Het is van alle tijden, trainers worden aangenomen (‘Hired’) om te worden ontslagen (‘to be fired’). De succesvolle Rinus Michels (1971) en Louis van Gaal (‘97) parachuteerden zichzelf richting FC Barcelona; een trip die Erik ten Hag niet ten deel zal vallen. Niemand die het bij Ajax hardop zegt, maar de aanstelling van Ten Hag is niet geworden wat men er van had verwacht. Vóór de winterstop kreeg hij nog wel het twijfelachtige krediet voor de ongeslagen reeks in de achtervolging op PSV. Het is echter net alsof je José Mourinho of Pep Guardiola complimenteert met de logische prestaties van hun peperdure sterrenensembles. Aan Erik werd een baanbrekend waardevolle selectie toevertrouwd. Desondanks worstelt de coach met de juiste tactiek en wedstrijdinstelling, zijn wissels en de uitleg na afloop. Ondanks de Europese oprispingen stottert het voetbal van Ajax, juist in het jaar dat er echt weer een prijs moet worden gepakt. Falen is na de ongekende kwaliteitsinjectie geen optie en zal het getuigschrift van Ten Hag er niet sterker op maken. Ondertussen begint de ongrijpbare ‘Vijfde colonne’ op toeren te geraken. Dit militaire en politieke fenomeen bestaat naar verluidt uit ‘geheime aanhangers, verraders of sympathisanten van een vijand die klaarstaan om op het gunstigste moment toe te slaan. De term suggereert een georganiseerde samenzwering, die op instigatie van de vijand van binnenuit de weerstand probeert uit te hollen’. Bij Ajax is men niet onbekend met de quasi maffiose praktijk van deze Vijfde colonne. In de regel, achter de schimmige schermen als een soort Bilderbergconferentie waarin belanghebbenden een beslissing forceren. Het kan echter ook luidkeels, niets en niemand ontziend. Het krachtenveld dat tijdens de Fluwelen revolutie (2010/11) met Johan Cruijff in een hoofdrol hieruit ontstond, werd door De Telegraaf met naam en toenaam breed uitgemeten op de voorpagina’s. Clubman Uri Coronel en de verdwaalde ijdeltuit Steven ten Have waren kansloos. Het begrip van deze doorgaans ondoorgrondelijke Vijfde colonne, nodigt uit tot het in kaart te brengen van de andere, vermeende machten. De eerste colonne zou de spelersgroep kunnen zijn. Zij maken hun trainer dagelijks mee, lekken over zijn besprekingen en doen hem zelfs na. De tweede colonne is waarschijnlijk, de directie en de RvC. De derde colonne mogelijk, de journalistiek en de traditionele media. De vierde colonne, de sponsoren en de zakenwereld. De stem van de supporters, die zich roeren in de schreeuwerige sociale media, is als een ‘zesde’ colonne relevant geworden. Talloze meningen en belangen kunnen leiden tot een giftige cocktail die de positie van een politicus, een bekendheid, zelfs een trainer van Ajax onhoudbaar maakt. Een mogelijk ontslag van Erik ten Hag zal weliswaar weinig tumultueus zijn. Zeker is dat de randvoorwaarden en alternatieven het driftige gesprek van de dag is in die Vijfde colonne; ongetwijfeld een representatie van alle colonnes.
Robert Leon
dutchfellow.wordpress.com
