Als ik ooit een foto plaats van mijn voeten terwijl ik op een strandbedje lig, rol mij dan onmiddellijk de zee in op een plek waar zich de meeste kwallen bevinden. De kiekjes van thermo- en hygrometers die op 29 graden staan met de loze mededeling ‘dat het binnen ook al zo heet is’ kan ik nog wel aan. Maar die benen… en dan vooral die smerige, lelijke voeten met zo’n heel rijtje jubelende en kromme ouwe mannen- of wijventenen naast elkaar:
HOUD.DAAR.MEE.OP!
Van zo’n beetje mijn halve vriendenlijst heb ik al talloze kalknagels, eeltknobbels, kuilen, putten en andere oneffenheden gezien. Ik beschouw mezelf al bijna als vakbekwaam podoloog of pedicure, want ik heb al heel wat doorgezakte voorvoeten en platpoten in close-up voorbij zien flitsen. Deze week zag ik ook een bunion (zo’n grote knobbel aan de zijkant van een voet) en een hamerteen (standafwijking van de tenen) voorbijkomen, respectievelijk van een frisse PR-dame en de eigenaar van een eetcafé. Toevallig had ik met hen allebei een zakelijke afspraak deze week. Tijdens het gesprek met eerstgenoemde kon ik alleen nog maar die moeilijke voeten voor me zien en heb ik overal maar ‘ja’ op geantwoord. Geen idee waar we het over hebben gehad. De eetcafé-eigenaar daarentegen droeg echter van die treurige Havaianas-slippers onder zijn spijkerbroek, zodat ik zijn oranje voetzolen en ingegroeide teennagels van anderhalve meter afstand live kon aanschouwen. Ik heb besloten om deze zomer niet meer bij hem te gaan eten.
STEL IK MIJ AAN?
Nee, ik overdrijf niet. Deze week – ‘Heb je het geteld? JA, dat heb ik geteld!’ – zijn er 7 paar voeten op mijn netvlies bijgekomen van mensen met wie ik het liefst op gelijke voet zou staan. En ik snap heus wel dat het heel veel voeten in de aarde heeft om in je drukke bestaan een middagje naar Zandvoort te rijden, maar maak die foto nou gewoon níet! En houd ook die foto van bovenaf waarbij je je giga blubberpens probeert weg te moffelen met je linkerarm gewoon in je fotobibliotheek boordevol semi-geil kijkende selfies. Het is maar een advies, doe ermee wat je wilt en als je nu denkt dat ik het over jou heb: ik hoop dat we verder op goede voet blijven staan. En zo niet, dan ben je voor mij van je (vieze) voetstuk gevallen!
Met vriendelijke voeten,
Martijn van Stuyvenberg
Hoofdredacteur Mokum Magazine
