Martien Meiland: ‘Ik vind Amsterdam een héérlijke stad!’

Neem er een lekker wijntje bij en lees dit heerlijke interview dat Mokum Magazine met Martien Meiland (59) had. Over Amsterdam, het nieuwe seizoen van Chateau Meiland en wat hij ervan vindt dat er zoveel mensen ‘wijnen, wijnen, wijnen’ roepen zodra ze hem zien!

Had de familie Meiland niet naar Amsterdam willen verhuizen?

‘Nou, beetje druk! Daarnaast zijn we zó gewend geraakt aan de ruimte en de vrijheid die we in Frankrijk hadden, dat we hebben gezegd: ‘wij gaan voorlopig niet meer naar de randstad.’ Het toeval wilde dat onze Maxime op Funda drie wooneenheden op 1,2 hectare vond, zodat we nu allemaal ons eigen stekkie hebben en toch bij elkaar wonen.’

Heb jij wel iets met Amsterdam?

‘Jazeker, ik vind Amsterdam een héérlijke stad! Zes jaar lang heb ik met heel veel plezier in Buitenveldert gewoond. Dat was in de periode dat Erica en ik uit elkaar waren. Op zich heb ik er een énige tijd gehad. Ik woonde leuk, kon voor de deur parkeren en met de tram was ik binnen vijf minuten in het centrum, waar ik regelmatig de gezelligheid van de Montmartre en de Rouge opzocht. Aan de stad mankeerde helemaal niets. Het lag vooral aan míj dat het alleen wonen me op een gegeven moment erg zwaar viel.’

Wat was precies het moment dat jullie besloten om het Franse avontuur voor gezien te houden?

‘Na het eerste, overvolle seizoen op het Chateau merkten wij al dat ons enthousiasme teveel van ons had gevergd. De eerste gasten kwamen op 11 mei en tot ver in oktober ontvingen we dagelijks zo’n 14 mensen. Dat was véél te veel werk, joh! Neem nou de lunches bij het zwembad. Dan was het bijna veertig graden en zeiden ze bijvoorbeeld: ‘doe mij maar een Quiche Lorraine!’ Dan stond ik weer in de keuken, waarna ze ook nog eens twee witte wijn bestelden. En ik maar de hele dag heen en weer sjouwen door dat zware grind. Op een gegeven moment dacht ik: ‘nee, dit moeten wij niet meer doen. Wij zijn uiteindelijk toch niet geschikt voor de horeca’. Ik vond het heel leuk dat al die mensen zo blij van ons werden, maar ik cijferde mezelf teveel weg.’

In het vorige seizoen van Chateau Meiland werd jouw Frans steeds beter. Hoe gaat het nu met je Achterhoeks?

(lachend) ‘Hou op hoor, dat kan ik helemáál niet! Ik vind het een heel leuk accent en ik lig helemaal in een vouw als ik dat taaltje hoor, maar Erica is daar veel beter in dan ik.’

Weet je al wel wat ‘brommers kiek’n’ betekent?

‘Brommers spieken? Nee! Wat is dat dan?’

Dat je iemand heel leuk vindt en dat je diegene – om het maar eens netjes te formuleren – uitnodigt voor een kusje in het fietsenhok…

‘Oh, wat enig! Nou, die ga ik een keer uitproberen als we hier bij Jansen & Jansen op het terras zitten.’

Test: Erica, Maxime of Martien: Welk Meilandje ben jij?

Het vierde seizoen van Chateau Meiland is weer begonnen en we kunnen nu zelfs tweemaal per week genieten van jullie avonturen.

‘Ja, op maandag- en donderdagavond. Dat heeft Talpa zo besloten en ik snap ook wel dat ze dat doen. Wij zijn het best bekeken programma op SBS6 en we krijgen ook zó veel mailtjes van mensen die schrijven dat ze ons missen als we niet op tv zijn. Zelf kijken we er ook graag naar en liggen we helemaal in een deuk als we onszelf zien.’

Wat denk jij als je zelf terugziet?

‘Ja, wat denk ik dan? Niet zoveel, eigenlijk. Meestal herbeleef ik alle momenten. Van andere mensen hoor ik vaak dat wij zo apart zijn, terwijl wij onszelf nou juist heel gewoon vinden. Wij kunnen er zelf niet zo goed de vinger op leggen wat er nou zo speciaal aan ons is.’

Misschien is het juist de herkenbaarheid van de dagelijkse beslommeringen die wij allemaal ook ervaren?

‘Ja, dat zou heel goed kunnen. Elk huisje heeft zijn kruisje en dat is bij ons natuurlijk ook zo. Wij lopen ook te schelden en te tieren op elkaar en dan weten we twee minuten later al niet eens meer waarover het ging. En wat ik ook vaak terughoor, is dat mensen het zo leuk vinden dat wij telkens nieuwe stappen durven te zetten. We maakten van een waardeloos Chateau iets heel moois en nu is het weer tijd voor een nieuw hoofdstuk. Maar weet je wat het is? Iedereen heeft dromen en intenties, maar de meeste mensen durven daar geen werk van te maken. Kennelijk hebben wij er minder moeite mee om alles op een gegeven moment weer achter ons te laten. Ik denk nou juist altijd: ‘hoezo zouden we het niet doen? Je kan toch altijd weer terug?’ En gaat het fout, dan gaat het maar fout. Ook als je failliet gaat of geen geld meer hebt, krijg je vast wel weer ergens een huurhuis.’

Multiple choice-vraag: wat is het grootste compliment dat je ooit hebt gekregen?

A) Dat je een eigen reality show hebt
B) Dat je zo vaak geïmiteerd wordt
C) Dat er zoveel bekende uitdrukkingen van jou worden overgenomen
D) Iets anders, namelijk…

‘Ja, dan kies ik toch voor C. Dat vind ik nou zó leuk en daar kan ik ook zó ontzettend van genieten! Ik weet nog goed dat ik voor de allereerste keer werd aangesproken. Dat was op Schiphol, waar een groep jongeren me zag en heel hard ‘wijnen! wijnen! wijnen!’ begon te gillen. Zelfs op WhatsApp krijg ik soms van die plaatjes met mijn eigen hoofd en teksten als ‘wat goed!’ of ‘wat een gezeik’.’

Daarover gesproken: waarvan zeg je op dit moment ‘wat goed!’ en wie moet er op dit moment niet zo vervelend doen?

‘Twee keer per week op tv is een mooie reden om weer eens ‘wat goed!’ te kunnen roepen. En wie er niet zo vervelend moeten doen? Dan kies ik toch voor die heren van VI. Dan denk ik: wat doen die mannetjes nou toch vervelend op tv! En na maandenlang ruzie te hebben gehad, schijnt alles weer koek en ei te zijn. Vreselijk! Maar ik lig er verder niet wakker van, hoor. Ik neem het maar met een korreltje zout.’

Volgend jaar word je 60. Met welk cadeau kunnen we jou een plezier doen?

‘Daar heb ik nog helemaal niet over nagedacht, joh. Ik houd niet van verjaardagen of van cadeaus. Ik krijg altijd van die dingen waarbij ik dan denk: ‘gatver, daar doe je me helemáál geen plezier mee.’ En dan ben ik ook nog zo fatsoenlijk opgevoed dat ik steeds ‘bedankt hoor, heel leuk’ roep. Of bloemen, daar heb ik ook helemaal niks mee. Dan krijg je op den duur van dat stinkwater van, ik moet dat allemaal niet. Geef me dan maar gewoon een fles wijn.’

Maar hoeveel wijn moeten we inslaan voor het feestje?

‘Nou, daarover hoef je je geen zorgen te maken. Wij hadden nog twee grote pallets met onze eigen wijn in het chateau staan en die zijn met ons meeverhuisd. Ze staan nu bij ons in de paardenstallen. We halen er elke dag een flesje uit en daar kunnen we voorlopig nog wel even mee vooruit.’

Komt er ooit een biografie over Martien Meiland of weten we inmiddels alles al?

‘Het is zeker niet zo dat iedereen alles al over mij weet. Ik heb een hoop meegemaakt en ik durf rustig te stellen dat ik een interessant leven heb geleid. Wie weet gaat die biografie er ooit nog van komen, maar dan moeten we het eerst wat rustiger krijgen. Zolang de kijkcijfers goed blijven, is daar nog geen sprake van. Maar zodra de mensen de Meilandjes wel gezien hebben, dan trek ik de stekker eruit en wie weet ga ik dan wel aan een biografie werken. Maar tot nu toe is het voor ons één groot avontuur met als hoogtepunt de Gouden Televizier-Ring.’