Paul de Munnik heeft de 50 ‘aangetikt’ en knoopt er het liefst nog eens vijftig jaar aan vast. Mooie liedjes vol overgave zingen: daarin ligt zijn kracht. Nu op zijn nieuwe album III; straks weer in het theater. ‘En dat wil ik tot in lengte van dagen blijven doen.’
Uit het persbericht van je nieuwe album: ‘nu hij de 50 is gepasseerd, heeft hij naar eigen zeggen vooral meer rust gevonden en in die rust meer zelfvertrouwen’.
‘Het is een levensfase waar je wel even bij stil staat. Waar ben je geweest, wat kan ik nog doen, wat wil ik nog? En dan was er ook nog een lockdown. Ik zou mijn vijftigste met een goede vriend, die dezelfde leeftijd bereikte, groots vieren. Dat kon natuurlijk ook niet.’
Dat jullie onlangs met The Streamers aan de slag konden moet een cadeautje zijn geweest?
‘Het idee werd geboren tijdens een ‘streaming’ van De Vrienden van Amstel. Samen mensen vermaken. Iedereen wilde. Ineens speelden we, op Koningsdag, in Eindhoven en op het terrein van Paleis Noordeinde. Het was eigenlijk té grappig. Er was nergens écht feest, maar toch voelde het zo. Met z’n allen in de bus, met zoveel collega’s. In ‘gewone’ tijden kom je elkaar jaarlijks misschien drie keer tegen bij het tankstation. Dit kan, denk ik, alleen in Nederland en geldt als een van de mooiste belevenissen uit mijn carrière.’
En dan is er nu je nieuwe album met luisterliedjes, blazers én hiphop met Engel. Met daarbij de aantekening: ‘in het niemandsland tussen Randy Newman en Jacques Brel in’.
‘Zij zijn natuurlijk helden. Het heeft iets te maken met ‘wat je later wilt worden’. Ik zou graag in hun buurt willen komen, al haal ik maar de helft van hun talent. Ik heb iets met het chanson. Zoals ook met het werk van Maarten van Roozendaal, met wie ik ooit toerde. Ook zo’n held, met z’n rauwe randjes. Ik voel me daarbij heel erg op mijn plek.’
Lees ook: Thomas Acda: ‘Val dood, man, who the fuck cares wat jij vindt?’
Je laat niet graag diep in je ziel kijken. Toch was je heel open in de Tien Geboden-rubriek van dagblad Trouw.
‘Ik besloot één keer voor zo’n interview te kiezen. Al had ik er het liefst een paar geboden uitgesloopt.’
In september sta je, hopelijk, weer in de theaters.
‘We zijn dan de laatste beroepstak die weer mág. Ook nu zijn we, met de cultuur, weer de afsluiter. Hugo de Jonge zei: ‘ach, je kunt er ook een dvd’tje ingooien’. Dat heeft hij misschien niet zo letterlijk bedoeld, maar hij zei het wel. Zoals er, nog niet zo lang geleden, over cultuur werd gesproken als ‘een linkse hobby’. Maar je inspireert er anderen mee, die daar weer op voortbouwen. Zo doe je geen recht aan een hele beroepsgroep.’
Interview Corrie Verkerk Foto Bob Bronshoff
