Argeloos liep ik door de Beethovenstraat, voor mij een der leukste straten van de hoofdstad. Er kwam een gedistingeerde heer naar me toe, hij stapte echt op me af en sprak mij aan. ‘U bent toch mevrouw Berk?’ Ik knikte een beetje onzeker. De tijd dat gedistingeerde heren op mij afstappen is allang voorbij. ‘Jawel’, antwoordde ik, ‘dat ben ik.’
‘Mag ik dan even aan u ruiken?’, vroeg de heer. Hij kwam nog dichterbij.
‘Ok’, sprak ik, ‘gaat u gang.’
Hij stak zijn goed geknipte grijze hoofd in mijn bloes en snoof diep. Omdat het een soort liefdevol gedrag was, niet agressief of bijterig, liet ik hem begaan. De heer trok zijn hoofd weer terug, nadat hij lang en aandachtig snuivend zijn neus ter hoogte van mijn bloes had laten snuffelen. ‘U ruikt nog net zo lekker als in de tijd dat u voor de Gay Krant schreef.’
Ik groef in mijn herinneringen. Liet ik in de tijd dat ik columns voor de inmiddels ter ziele gegane Gay Krant schreef gesoigneerde oudere heren aan mij snuffelen? Of verspreidde ik zúlke enorme dampen parfum, dat het moest opvallen?
Lees ook: Bezuinigings Kookboek? Wéér actueel!
‘Het is Chanel nummer 19?’, sprak de heer nu. ‘Een heerlijke lucht. Hoort helemaal bij u, mevrouw Berk. Dank u wel dat ik mij even aan u mocht laven. Mijn hele jonge jaren kwamen even terug. Chanel numero 19. Ik denk dat ik maar eens een grote fles ga kopen voor mijn vriend. Die ruikt nog steeds naar Old Spice. Nu, eerlijk gezegd, dat is wel een zéér gedateerde geur! Chanel is echt heerlijk!’ De heer liep nu weer door, op weg naar de parfumerie.
Dames en heren, ik geef deze tip gratis en voor niets. Zorgt dat u, hoe oud u ook moogt worden, altijd, en ik zeg met nadruk ALTIJD lekker blijft ruiken. Het is de beste herkenningsmelodie van de mens: zijn geur! Mijn eigen oma is zesentachtig geworden. En wanneer zij zich ’s ochtends had gewassen, besprenkelde zij zichzelf met lavendelwater. Zij rook dus, tot aan haar laatste snik, verrukkelijk naar lavendelwater!
Marjan Berk
