Alle antwoorden zijn goed, dat wil ik even gezegd hebben. En de Finnen natuurlijk, die zijn het gelukkigst want dat is officieel uitgezocht. Ik was eens een paar weken in Finland en ik vond het er geweldig. De wodka is de beste ter wereld en ze zijn ook niet bang voor de Russen. Dat weet ik toevallig, omdat ze in 1939 de Russen, die dachten dat ze Finland zo maar konden binnenlopen, bij de grens hebben weggejaagd. Dat kwam omdat de Finnen uitstekende skiërs waren en de Russen daar niks van terechtbrachten. Bovendien hadden de Finse soldaten de wintersportuitrustingen van Carl Denig aan en dat weet ik nu weer omdat mijn vader zaliger die uitrustingen aan de Finnen verkocht. Hij werkte toen namelijk bij de beroemde sportuitrusting zaak Carl Denig. Maar ook de beroemde molotovcocktail heeft erg geholpen de Russen weg te jagen. Dat heb ik van de directeur van de nationale Finse wodkafabriek, die mij in het kleine museum van zijn fabriek heeft laten zien hoe zo’n molotovcocktail eruitzag. Een fles pure Finse wodka voorzien van een flinke katoenen lont en… afvuren maar! Over de grens, waar die Russische soldaten klaarstonden om de Finse grens over te stappen. En zo bleven die Russen thuis!

Maar nu weer verder over geluk. Nu, volgens mij maakt voetballen, om te doen en om naar te kijken, diep gelukkig. Vorig weekend ging het tussen Ajax en Feyenoord. Ik ben verschrikkelijk bevooroordeeld met vier zoons en vier kleinzoons, die totaal kritiekloos voor Ajax zijn. Ik daarom ook. Maar ik heb verschillende compartimenten in mijn hart, waarvan een plek is gereserveerd voor Feyenoord. Omdat mijn beide ouders uit Rotterdam kwamen en drie oudooms nog bij Sparta hebben gevoetbald, toen die club werd opgericht. Een oudoom heeft er zelfs zijn heup gebroken en omdat er aan het eind van de negentiende eeuw geen goede chirurgen waren, heeft hij zijn hele leven met een stok gelopen. Door dit kleurrijk voetbalverleden van mijn familie van de warme kant kan ik niet huichelen wanneer ik (in stilte) geniet wanneer Feyenoord weer eens een keertje wint.

Lees ook: Excellente vaderlandse medische zorg maakt dóórwerken mogelijk!

Ik kijk in die rode, gelukkige opgewonden koppen wanneer Ajax lijkt te winnen. En hoe de teleurstelling van die hoofden afdruipt als Feyenoord nét voor het einde het winnende goal maakt. De Ajacieden sluipen geslagen het stadion uit, de ogen verdrietig neergeslagen. Ik voel met ze mee. En ook juicht het Rotterdamse deel van mijn oude hart voor die Rotterdammers, die het eindelijk geflikt hebben! En als ik nadenk wat één zo’n ronde bal allemaal vermag, hoe het hele mannelijke deel van mijn familie zich opwindt, hartstochtelijk in vervoering raakt, soms zelfs op de vuist gaat met vermeende tegenstanders bij het kijken naar de bewegingen van die ene bal, dan denk ik terug aan de oudheid, waar de gladiatoren in een stadion de strijd met wilde dieren aangingen. En als we het dan over ‘geluk’ hebben, denk ik aan de diep gelukkige stralende koppen van de Feyenoorders, die op de ‘heilige Ajax-grond’ met het doeltreffend schoppen van die ronde bal op het juiste ogenblik hebben gewonnen, dan zie je geluk in hun ogen en je bent heel erg blij voor ze. En ik troost de mannen in mijn familie: ‘jongens, volgende keer wint Ajax wel weer!’

Marjan Berk