Het getier en geraas om de knip in de Wibautstraat, de wegomlegging die zoals wordt gezegd meer last en ergernis teweegbrengt dan genot en gemak, brengt de gemoederen bij de Amsterdammers weer op een kookpunt. Ik moest met mijn rollator naar de Beethovenstraat om een dringende boodschap te doen. Geen tijd om met het aanvullend vervoer te gaan, dus belde ik een taxi. Vanaf het ogenblik dat ik met mijn stok en rollator instapte, barstte de bestuurder los in een stroom van verwensingen en woede uitingen. Vooral onze burgemeester moest het ontgelden. Ik ken aardig wat scheldwoorden, maar dit waren originele verwensingen die ik nog nooit had gehoord.
Enfin, ik moest hierdoor toch denken aan het lawaai en de tegenwerking ten tijde van de bouw van het Holocaust Namenmonument, wat inmiddels precies de plek voor herdenken is geworden en waar alle tegenspraak is verstomd. Dag in, dag uit zijn daar mensen, families van omgekomen mensen, kinderen die met hun vingertje de namen zoeken van vermoorde grootouders. Kortom, het Namenmonument fungeert precies waarvoor het is bedoeld. Die namen verzekeren voor altijd het bestaansrecht van de anders naamloos verdwenen mensen.
Lees ook: Toverpannenkoeken
En misschien moeten we ons eens écht verdiepen in het eindresultaat en de wérkelijke gevolgen van de knip, voordat we ons als kwaaie kippen opblazen in negatief commentaar over al die veranderingen in het straatbeeld. Laten we nog even ons oordeel opschorten en misschien kijken we dan plotseling tevreden naar het eindresultaat. Zodat we wakker worden in een Amsterdam waar we ons veilig van A naar B begeven, zonder obstakels en hindernissen. Waar veiligheid heerst en genoeg ruimte is voor kinderen om te spelen en rollators en autopetten hun plaats weten en niemand een andere weggebruiker nodeloos lastigvalt. Ziet u dat, lezer? Ik laat me meevoeren in een toekomstbeeld en dan neem ik dat buitengewoon geslaagde Namenmonument maar weer als voorbeeld. Hoe een onmogelijk lijkend plan toch weer tot volle tevredenheid van iedereen wordt verwezenlijkt…
