Zo Vader Zo Zoon: Job Klebach en zijn zoon Jordi van Jordino

In deze rubriek belichten we bekende Amsterdamse familiebedrijven. Deze maand Job Klebach (79) en zijn zoon Jordi (48) van Chocolaterie Dessertia Jordino.

Wat zijn jullie grootste overeenkomsten?

Jordi: ‘We hebben dezelfde denkwijze en humor en we hebben erg veel raakvlakken. We bieden service aan klanten en willen alleen maar goede producten maken.’
Job: ‘Hij is wel iets kritischer dan ik. Maar we streven inderdaad beiden naar kwaliteit.’

En wanneer kunnen jullie er samen géén chocolade van maken?

Jordi: ‘We doen alles in goed overleg, maar ik kijk misschien iets meer naar de afwerking. Hij is natuurlijk al op leeftijd, dus ik ben wat scherper. Daarentegen maakt zijn leeftijd hem wel wijzer.’
Job: ‘Dat komt door de brok ervaring die ik heb. Ik werk sinds mijn veertiende in een banketbakkerij. Dus ik heb wat opgebouwd aan levens- en productervaring. En verder moet je elkaar gewoon corrigeren als er wat is, maar daar zijn wij allebei wel vrij simpel in. Tuurlijk heb je wel eens meningsverschillen, maar dat heb ik thuis ook.’

Lees ook: Zo Vader Zo Zoon: Peter van Delden en zijn zoons Ralph en Robert

Hoe is de samenwerking tussen vader en zoon tot stand gekomen?

Job: ‘Jordi was een erg goede leerling – maar niet heus – op verschillende scholen. Op een gegeven moment vroeg ik hem wat hij nou eigenlijk wilde. Tja, hij wilde toch banketbakker worden. Uiteindelijk is hij naar de vakschool gegaan. Ik zat bij een werkgever die eerst slecht en uiteindelijk zelfs niet meer betaalde. Toen heb ik tegen zoonlief gezegd: ‘luister eens vriend, we gaan kijken of we een pandje kunnen huren waarin we voor onszelf beginnen.’ Hij was toen 18 en ik was 48. Mijn werkgever startte toen een ontslagprocedure op. Dat vond ik prima, want dat leverde nog geld op ook. En zo zijn we op 15 augustus 1993 aan de Haarlemmerdijk begonnen.’

Is het de bedoeling dat Jordi de zaak overneemt?

Jordi: ‘Tja, er komt natuurlijk een moment dat zijn lichaam niet meer wil meewerken en dat hij een stapje terug gaat doen. En dat moet hij dan rustig afbouwen. In één keer stoppen gaat ‘m niet worden, zeker niet als je al zó lang in het vak zit.’
Job, lachend: ‘Dan kom ik alleen nog voor de gezelligheid!’