Terwijl ik op een maandagochtend aansloot in de aanzwellende yuppenrij bij Tabakzaak de Jordaan in de Westerstraat en een rekje met lenticulaire ansichtkaarten bekeek, kwam ik tot de conclusie dat ook hier het stadsdialect definitief is verdreven door de Gooise ‘r’. Het was alsof ik bij de groentejuwelier in Laren was binnengewandeld. Voor mij stond een meisje te stampvoeten omdat zij haar pakketje zonder afhaalbewijs niet meekreeg. ‘Maarjjj ik zie ‘m vanaf hierjjj liggen’, brulde het verwende en gefrustreerde nest door de zaak. De eigenaar haalde onverbiddelijk zijn schouders op.
Ook haar laatste poging – ‘mijn telefoon is stukgegaan dus ik kán die QRjjj-code helemaal niet aan je laten zien’ – was tevergeefs. ‘Dit vind ik gewoon écht niet chill!’, riep het kindvrouwtje en ze beende driftig de zaak uit. Achter mij stond een Sander Schimmelpenninck-achtige kakker te bellen met een TrainMore vriend. Ook hij had exact hetzelfde dialect als de inmiddels verdwenen hysterica en stond waarschijnlijk in de rij om zijn MR MARVIS bestelling op te halen. De eigenaar van de tabakszaak wees mij naar een hoek waar alle dozen, zakjes en pakketjes waren neergesmeten. ‘Ik sta alleen vandaag, u mag zelf zoeken. Blauwe kast’, gaf hij als enige aanwijzing.
Lees o0k: ‘Tijd om te wieberen’
En daar stond ik dan, op zoek naar een DHL-pakje met mijn naam en adresgegevens erop. Terwijl ik een achterwaartse beweging maakte, botste ik met mijn billen tegen het achterwerk van een oudere dame, qua uiterlijk een mix van Tilly, ‘Oma Pleurisfiets’ en Jenny Arean. Ze vergaf me mijn onhandigheid en kwam – letterlijk en figuurlijk – grinnikend uit de hoek. ‘Sit ik me een halluf uur llang helemoall weesjenloos te sjoeke noar een klèn pakketje in die puinhoop hiero, hebben se dat ene bussie noagellak in deze gigantische doos verpakt.’ Mijn hart maakte een sprongetje. Daar zat geen woord Yups bij!
Martijn van Stuyvenberg
Hoofdredacteur Mokum Magazine
