Een last minute uitnodiging per telefoon van de juwelenkoningin van Amsterdam zelf bracht mij zaterdagmiddag 25 mei naar de Koningszaal in Artis voor de viering van het zestig jarig bestaan van de zaak van Inez Stodel. Een bont gezelschap van een groot aantal mensen van alle leeftijden had zich verzameld om de kunstspecialist te eren. Bij aankomst kreeg ik een sticker op mijn bloes geplakt voor het geval ik een goed verhaal kon vertellen over wat de aanschaf van haar mooie pronkstukken in mijn leven had betekend.
En ondanks dat ik de alcohol al lang geleden uit mijn leven had verbannen, dronk ik het mij toegereikte glas champagne helemaal leeg op Inez haar gezondheid. En wat mijn verhaal betreft over de ooit door mij bij haar aangeschafte prachtige spullen in mijn lange leven voor mij hebben betekend, kan ik kort zijn. Die mooie dingen heb ik de laatste jaren al weggegeven aan dochter en schoondochters, zodat โ wanneer ik er niet meer zal zijn – er geen gekrakeel kan ontstaan bij mijn lieve vrouwelijke erfgenamen. Die fraaie goederen waren vaak de mooiste cadeautjes, waaraan ikzelf al het nodige plezier had beleefd.
Want o, wat had en heeft ze in haar kleine mooie boutique toch prachtige sprookjesachtige juwelen tentoongesteld. Gelukkig hoeven de liefhebbers niet bang te zijn dat het met Inez ooit zal ophouden. Daar haar dochter Leonore in dezelfde toonaard de belangstellenden van dienst is en zal zijn. Leonore is gepokt en gemazeld door haar moeder in dit vak van vinden en beoordelen van heel bijzondere, unieke en soms zelfs museale stukken.
Daarom heb ik dat enige glas champagne, dat ik voor het eerst na een lange alcoholdroogte kreeg, gedronken op de gezondheid en nog een lang leven van de unieke Amsterdamse joailliรจre Inez Stodel.
