Omdat ik nu al ruim een jaar voor Mokum Magazine werk, heeft deze column uit de oude doos een koninklijk randje. Mijn grootvader Jan kreeg een lintje. Hij moest in officieel zwart pak, ik meen een jacquet, zich melden bij Koningin Wilhelmina. Mijn moeder, zestien jaar jong, mocht de Majesteit een boeket overhandigen.
Doodzenuwachtig meldden vader en dochter zich bij de lintjesuitreikplek. Mijn moeder had nog nooit zoiets meegemaakt. Stijf van de zenuwen meldde zij zich in een kleedkamer bij een hofdame. Ze droeg een mooie, geklede zijden jurk. Maar tot haar verbazing kwam er een hofdame naar haar toe met een centimeter in haar hand.
Lees ook: De sterke nylons van Prinses Juliana
Deze dame mat haar halsuitsnijding, die gelukkig aan de eisen van ondiepte voldeed. Zo niet, dan hingen er aan een rek een aantal bontjes die konden dienen om een eventueel te diep uitgevallen decolleté te bedekken.
Mijn moeder, zestien jaar oud en stijf van de zenuwen, mocht dóór. Na deze opwindende gebeurtenis kwam zij thuis met een rijmpje, dat uit de mond van Prinses Juliana was opgetekend ten tijde van de jaren dat de Prinses studeerde!
“Al ben ik een Oranje
Toch heb ik haar als franje!”
