Jesse Klaver en Rob Jetten zijn klimaatdrammers, bij de Partij voor de Dieren werd Esther Ouwehand deze week tot plasticdrammer benoemd en Freek de Jonge is ook buiten het Boekenbal om al decennialang een desperate drammer. Het valt me eigenlijk een beetje tegen dat de meest bekende drammers uit Amsterdam tot nu toe buiten beschouwing zijn gebleven. In deze stad lopen er toch genoeg personen rond die een ereplaatsje in de galerij der drammers verdienen? Zo is Rutger Groot Wassink by far onze ongedocumenteerde vluchtelingendrammer, is Sharon Dijksma een rijbaandrammer en zou Femke Roosma hooguit met een lullig voetnootje als wapenfeit de geschiedenisboeken in kunnen gaan als de individualistische IAmsterdam-letters drammer. Moeilijk te beoordelen is of Sylvana Simons nou als Zwartepietendrammer kan worden aangemerkt, of gewoon een drammende drammer is die dramt om het drammen. Ondertussen staan er ook wat minder bekende personen en groepen te trappelen in het drammersrijtje. Zo heb je de BOA-drammers, die het door hen gewenste knuppeltje nog altijd in het hoenderhok mogen zoeken. Maar er zijn ook druktedrammers: Amsterdammers die niet meer om zich heen kijken hoe mooi deze stad is, maar bij elke gelegenheid fanatiek klagen over Airbnb, Schiphol en geluidsoverlast. Ze zouden eventueel ook nog onder de verzamelnaam rolkofferdrammers kunnen vallen. Ik schiet altijd in de lach als ik dan vervolgens in Het Par(i)ool lees dat ‘Amsterdammers ondanks alles in toenemende mate toch blij zijn om in Amsterdam te wonen. Ze waarderen hun stad met een 8,1. Een jaar eerder was dat nog een 7,9’. Kortom, Amsterdrammers zijn eigenlijk net lieveheersbeestjes: ze zien er onschuldig uit, maar laten in voor hen bedreigende situaties zeer aparte sporen achter. De enige die zich tot nu toe opvallend stilhoudt, is onze opperdrammer. Onze burgemeester dus, die mede door haar manier van praten als GroenLinks-politica jarenlang bekend stond als de grootste drammer van de Tweede Kamer. De laatste tijd lijkt ze haar kaken nóg iets krampachtiger op slot te houden. Ze laat wat spandoeken plaatsen op de Wallen, timmert af en toe eens wat cafeetjes, restaurants en coffeeshops dicht en blust elke discussie of entrada het liefst af met een waterkanon. Ik verheug me nu al wat ze te drammen heeft als Ajax landskampioen wordt. Alleen haar maatregel dat winkeliers cash betalingen boven de 1.000 euro moeten melden viel duidelijk niet in de smaak. De zogeheten cashdrammers moeten zich neerleggen bij haar plannen om een weerbare (lees: desolate) stad te creëren. Gelukkig is het niet in waarde uit te drukken dat we in zo’n levendige stad vol Amsterdrammers wonen!
Martijn van Stuyvenberg
Hoofdredacteur Mokum Magazine
