Toen de redactie van Mokum Magazine zo’n twee jaar geleden naar de Driehoekstraat in de Jordaan verhuisde, was het allereerst tijd voor een flinke verbouwing. Nadat deze binnen een paar dagen was afgerond, zetten wij het grofvuil voor de deur. Het zou de volgende ochtend worden opgehaald, maar kennelijk was er iets misgegaan bij de Gemeente Amsterdam. Kan gebeuren, maar het resulteerde wel in twee anonieme Post-it briefjes op onze voordeur. ‘Kunnen jullie die troep hier weghalen? Dit is ASOCIAAL!’ Dus wij alles weer netjes binnengezet, om het de volgende ochtend opnieuw aan te bieden.
In de weken daarna leerde de buurt ons een beetje kennen. Inmiddels is men eraan gewend dat we bij Mokum Magazine – zeker in deadlineweken of als er grote evenementen in de agenda staan – meerdere malen per week doorwerken tot in de late uurtjes. Met een klein en fanatiek team zetten we alles op alles om ons merk te laten groeien. In het begin vond men dat maar raar. Een buurtgenote kwam uiteindelijk toch maar eens even informeren waarom er die avond ervoor nog zoveel mensen op kantoor waren. Ze had het zelf niet gezien, maar baseerde zich op informatie van de overbuurvrouw, die ons kennelijk goed in de gaten had gehouden. En mensen die ’s avonds laat nog hard aan het werk zijn: het kón bijna niet pluis zijn, daar bij Mokum Magazine.
Lees ook: Foei, wat ben jij een zeikerd!
‘Zeg maar tegen de buurvrouw dat ze zich ten eerste weleens fatsoenlijk mag komen voorstellen en als ze zich zo stierlijk verveelt mag ze ons ook best komen helpen. Vele handen maken licht werk, nietwaar? En dan kan ze met haar eigen ogen zien dat deze geheelonthoudende hoofdredacteur beslist geen banden heeft met de nabestaanden van Pablo Escobar’, zei ik. Je raadt het al: de dame in kwestie vertrok – zíj figuurlijk en haar hondje letterlijk – met de staart tussen de benen. En de roddelkont aan de overkant? Die heeft zich tot op de dag van vandaag nog niet gemeld voor een kopje koffie.
Heel even bleef het rustig, totdat we het onzááálige idee hadden om de covers van Mokum Magazine voor de ruiten van onze voordeur te plaatsen. Wéér niet goed! ‘Een lelijk gezicht’, vond een aantal omwonenden. En bedankt! ‘Kunnen jullie niet gewoon een uithangbordje plaatsen met jullie logo erop, in plaats van die raamreclame?’ mompelde de zoveelste zeurkous die haar hondje tegen onze deur aan liet pissen. Nee, dat kan niet, want de Gemeente Amsterdam heft vanaf 1 januari ‘reclamebelasting’. Niemand heeft nog het recht om iets voor zijn ramen te hangen wat zichtbaar is vanaf de openbare weg. En zo keerde de rust, orde en regelmaat weder in den doodstille Driehoekstraat, waar we nu alleen nog wachten op het opheffen van alle parkeerplekken die ongetwijfeld plaats zullen maken voor een aantal door yuppen geadopteerde plantenbakken.
‘Bij ons in de Jordaan, zing je van hela hola hoeladiejee…’
Martijn van Stuyvenberg
Hoofdredacteur Mokum Magazine
PS Mocht u uw nieuwschierigheid niet langer kunnen bedwingen, of gewoon in de buurt zijn: kom gerust langs bij dat tuig op de Driehoekstraat 22-H… 😉
