Een paar jaar geleden zat ik tijdens een vakantie op een powerboat met een Nederlands stel, waarvan de man – type Jan Lul – bij het minste of geringste ‘Goeie dagschotel!’ uitriep. Deze snorkelexcursie duurde een halve dag, maar ik had na een kwartier al de neiging om hem overboord te gooien. ‘Goeie Dagschotel!’ riep hij weer, toen hij een prachtig gekleurde vis voorbij zag zwemmen. En ook toen hij aan het einde van de dag gebeten werd door een aantal kwallen en hij de afdrukken op zijn been bekeek, klonk het wederom: ‘Goeie dágschotel!’ Het zijn van die momenten waarop je je doodschaamt om een Hollander te zijn.
Soms schaam ik me er ook wel eens heel diep voor dat ik een Amsterdammer ben. Deze week las ik het verhaal van een mevrouw, die wat mij betreft maandagochtend met haar plas naar de dokter moet. De dame in kwestie heeft een aantal stickers laten drukken van een zelf bedacht verbodsbord waarop staat: ‘Foei! Ik mag hier niet staan, ik blokkeer de stoep’. Je kunt deze amateuristische plakplaatjes bij haar bestellen om ze op auto’s en motoren te plakken die dubbel of verkeerd geparkeerd staan. In een interview met Het Parool geeft madame opgelucht aan ‘dat ze zich nu niet meer zo machteloos voelt’. Ze had deze stickers in Duitsland laten drukken, waar ze kennelijk nog altijd gevoelig zijn voor verraderlijke acties.
Soms schaam ik me er ook wel eens heel diep voor dat ik een Amsterdammer ben. Deze week las ik het verhaal van een mevrouw, die wat mij betreft maandagochtend met haar plas naar de dokter moet. De dame in kwestie heeft een aantal stickers laten drukken van een zelf bedacht verbodsbord waarop staat: ‘Foei! Ik mag hier niet staan, ik blokkeer de stoep’. Je kunt deze amateuristische plakplaatjes bij haar bestellen om ze op auto’s en motoren te plakken die dubbel of verkeerd geparkeerd staan. In een interview met Het Parool geeft madame opgelucht aan ‘dat ze zich nu niet meer zo machteloos voelt’. Ze had deze stickers in Duitsland laten drukken, waar ze kennelijk nog altijd gevoelig zijn voor verraderlijke acties.
Lees ook: ‘Voorkomen is beter dan Chinezen’
Het is wéér een typisch voorbeeld van een mevrouw die eigenlijk niet meer in Amsterdam moet wonen. Dit soort trieste figuren bloeien vast helemaal op in het overzichtelijke Persingen, het kleinste dorp van Nederland. Hetzelfde geldt overigens ook voor iedereen die zo’n lelijk pakketje Foei-stickers bij haar heeft besteld. Ik denk dan altijd bij mezelf: ‘dus je kan het je veroorloven om in de mooiste stad van de wereld te wonen en je kiest er vervolgens tóch voor om je leven te laten beheersen door futiliteiten?’ Dit soort types injecteren gif in de Amsterdamse samenleving. Ze leveren er een bijdrage aan dat we allemaal steeds minder geduldig en verdraagzaam worden. Nu ben ik zeker niet in de wieg gelegd voor predikant, maar ik vind dat het de hoogste tijd wordt voor een tegenactie. Vanaf nu trek ik ten strijde tegen de betutteling en is onderstaande sticker bij mij te koop. Wees gerust: ze zijn níet gedrukt in Duitsland. Ik heb ze laten printen door een Chinese drukkerij in Wuhan, zodat al die bekrompen zeikerdjes er hopelijk gratis Corona bijkrijgen!
Hoofdredacteur Mokum Magazine
