De grote opknapbeurt, waar de bewoonsters van het Occohofje afgelopen jaar het volle zicht op kregen, is bijna voltooid. Onder de vakkundige en bekwame leiding van de beheerster vond een grote intense restauratiebeurt plaats. Mijn oog viel geruime tijd geleden al op de restauratie van de zeventiende muur, die aan de achterkant van de tuin een hoognodige schoonmaak- en restauratiebeurt onderging. Hierover vroegen we in een vorige nieuwsbrief aandacht. En nu is de laatste paar jaren ijverig doorgewerkt om de Hof kosmetisch te voorzien van de maatregelen die het historische gebouw in volle schoonheid laten zien. Maar ook is het aangepast aan de nieuw eisen van klimaatbestendigheid. Onze beheerster was regelmatig op het dak te zien, waar zij met de bouwexperts in overleg was over hoe het e.e.a. op de beste manier kon worden gerestaureerd.
Mijn aandacht werd deze keer getrokken door de foto van een vrouw die zich bevond bij het timpaan op het dak boven de ingang van de Hof. Wat deed deze dame daar hoog in de lucht?
Mme. Saskia van der Poel restaureerde daar de zeventiende-eeuwse Timpaan, die daar vanaf de bouw in de achttiende eeuw boven de hof was aangebracht. Een vervaarlijke adelaar met scherpe snavel bewaakte ons met strijdlustige blik en woedende ogen gevat in het wapen van de Familie Occo. Ik had eigenlijk nooit omhooggekeken naar dat dier.
Wel werd ik bij aankomst bij de trap die toegang tot de hoofdingang van de Hof gaf, geconfronteerd me de uiteinden van de leuningen die houvast boden bij het beklimmen van de trap. Daar waren nu de kleine ijzeren kopieën van de adelaar die op het Timpaan prijkte. Cornelia Occo wilde zelf dat het de naam van deze veilige plek ‘voor weduwen en wezen, het Huis van Barmhartigheid’, zou zijn. Hoewel in de volksmond men altijd sprak over ‘het Occohofje’!
Lees ook: Een luisterend oor
Ik vroeg aan Mme. Saskia van der Poel van Atelier Koningsblauw, hoe zij hiertoe kwam. Terwijl ze daar hoog in de lucht bezig was met het schilderen van het familiewapen van de familie Occo.
‘Ik deed onderzoek naar de originele kleuren van dit familiewapen. Die kleuren kwamen na het verwijderen van vele witte verflagen, weer tevoorschijn!’ En nu kunnen alle voorbijgangers op de Nieuwe Keizersgracht bij de Hof omhoogkijken, om te zien hoe de oplettende Adelaar naar hen kijkt, oplettend of niemand kwaad in de zin heeft.
Ik vraag Mme. Van der Poel welke opleiding tot restaurateur van dit soort projecten zij heeft gevolgd. ‘Ik ben autodidact. Veel lezen veel kijken, veel doen. Ik heb zo veel expertise opgebouwd bij het restaureren van oude objecten. Naast mijn werk als schilder.’ Saskia laat mij op haar telefoon twee schitterende werken van haar hand zien. Een portret van haar dochter en een afbeelding van een volledig opgetuigd zeilschip. Eigendom van een vriend die haar daartoe opdracht gaf.
Ik loop maar eens naar buiten, naar de overkant van de Nieuwe Keizersgracht 96 – 190. En ja, daar straalt de Occo-adelaar mij vrolijk en oplettend in haar nieuwe kleurrijke verenpak toe. Als een kers op de taart van de voortreffelijk onderhouden en van verse verf voorziene Occohof. O nee, ik vergis me. Het is natuurlijk het Huis van Barmhartigheid!
