De vader van mโn schoondochter, de opa van de kleinkinderen, was vrij onverwacht overleden. Zijn lieve vrouw, waar hij een lang leven mee had gedeeld, verdrietig achterlatend en ook zijn kinderen en kleinkinderen hadden het er zwaar mee. Wij ook. Het was een allerliefst echtpaar, gastvrij en opgewekt. We waren altijd blij als ze weer eens in Amsterdam kwamen. En nu was opa er plotseling niet meer.
Dus togen we naar Mierlo in Brabant waar we afscheid mochten nemen. Ik reed mee met een van mijn zoons, langs de weg naar het Zuiden, die ik in de tijd dat ik werkte van bibliotheek naar bibliotheek, vele malen had gereden. Dan nu de afslag Mierlo, waar in de kerk de deuren uitnodigend open stonden en wij, onder tromgeroffel en vlaggezwaai van de trommelvereniging, die hiermee Opaโs laatste gang begeleidde, de kerk werden binnengebracht.
Lees ook:ย Wat ligt daar in de pan?!
Het was een uitvaartdienst zo vol liefde en warmte, met kaarsen die door kinderen en kleinkinderen werden ontstoken, bloemen om straks bij Opa neer te leggen, toespraken vol liefdevolle en ook grappige familieverhalen, waarin Opa de hoofdrol speelde. Ik ben zelf een tamelijk nuchtere Remonstrant, maar de rituelen vol betekenis, en de bekende liederen die in de Remonstrantse Kerk ook worden gezongen, maakten dat ik mij innig betrokken voelde met hoe wij Opaโs afscheid mee mochten beleven.
Lieve Opa, rust in vrede. Voor altijd in ons hart.
