Als je denkt dat het kijken naar de gorilla’s het meest amusante tijdverdrijf in ARTIS is, zit je er naast. Mijn tip voor regenachtige dagen in 2023: neem – net als ik nu doe – plaats op een bankje en luister naar de zin én onzin die bezoekers uitkramen als zij voor, naast of achter je staan in het binnenverblijf. Zo probeert een oudere dame nu al enige tijd tevergeefs de aandacht te vangen van haar hyperactieve en rondrennende kleinkinderen. Met een verterende glimlach op haar gezicht: ‘Floris! Floris!! Flo-ris!!! Kijk toch eens naar die grote dikke chimpansee, hij zit lekker sla te eten, nom nom nom! Aaaah, kijk ‘m smakken!’ Op dit soort momenten leer je dat domoren niet per se onnozel worden geboren, maar dat het wel degelijk bij de opvoeding begint. Ten eerste verstrekt ze Florisje onjuiste informatie omdat we ons in het gorillaverblijf bevinden en ten tweede zit de Afrikaanse mensaap aan de broccoli. De frivole oma blijft met haar neus tegen het raam staan en produceert vrolijke smakgeluidjes. ‘Nog even en het jolige mens haalt haar hoelahoep uit haar ruim zittende regenjas’, denk ik. Aan de andere kant staat ineens een groepje toeristen. Fascinerend: de enige heer in het gezelschap maakt met een gretige blik zo’n 10.000 foto’s. Ondertussen verlaten Florisje, zijn broertjes, zusje en hun blijmoedige grootmoeder het gorillaverblijf en staat er alweer een nieuw gezin. Ik observeer een WhatsAppende Gooise vader – type Jort Kelder -, zijn vrouw Claire en hun twee kids, waarvan er een Madeleine heet. Terwijl vader doorloopt richting de reuzenschildpadden, probeert ook moeder Claire een educatief momentje in te lassen als haar dochter vraagt welke apen dit zijn. ‘Volgens mij zijn dit Orang-oetans. Toch, Jacques?’, roept ze naar haar nu weer telefonerende echtgenoot. Waarop een look-a-like van Maarten van Rossem, die geruisloos naast haar is komen te staan, haar ijzig kalm corrigeert: ‘nee hoor, mevrouw, dit zijn bavianen!’
Martijn van Stuyvenberg
Hoofdredacteur Mokum Magazine
