Hans Cornelissen: ‘Wij zijn niet van de nodeloze interessantdoenerij’

De legendarische musical Les Misérables is vanaf maart terug in Nederland! Theaterproducent en geboren Amsterdammer Hans Cornelissen (66) praat ons helemaal bij.

Op welk moment dachten de compagnons De Graaf & Cornelissen: ‘wij halen Les Misérables terug naar Nederland?’

‘Zo af en toe hebben Ruud (de Graaf, red.) en ik een meeting met andere mensen uit het veld, onder wie Erwin van Lambaart, om de stand van zaken in het vak te bespreken. Les Misérables kwam ter sprake, waarna we gedrieën naar Londen zijn afgereisd om te praten met Cameron Mackintosh – zeg maar de Joop van den Ende van Engeland – die de rechten bezit. Toen dat rond was, hebben wij besloten om 9 grote theaters in Nederland te benaderen. Van Groningen tot Maastricht en 8 weken in Carré: Les Misérables wordt voor het eerst een reizende voorstelling.’

Waarom Les Misérables?

‘Het klinkt misschien gek, maar van nature ben ik geen specifieke musicalfan. Mijn roots liggen in de toneel- en cabaretwereld. Voor mijn dertigste heb ik maar een paar musicals gezien. Ik ben dus ook absoluut geen wandelende musicalencyclopedie. Maar toen ik ooit Les Misérables voor de allereerste keer zag, werd ik volledig weggeblazen. Het verhaal, de wonderschone muziek en de vormgeving overspoelde me. Niet voor niets is het de beroemdste musical ter wereld, die ook nog eens bewijst dat langlopende theaterproducties onverwacht actueel kunnen zijn. Want als je nu naar Les Misérables kijkt, waar de gruwelijke scheiding tussen arm en rijk, de onderdrukking, alle ellende en de opstand in voorkomt, is de vergelijking snel getrokken met de situatie in landen als Oekraïne, Iran en China. Heel opmerkelijk: wist je dat het nummer Do You Hear The People Sing? uit Les Misérables zelfs een een strijdlied in diverse landen is geworden?’

Hoe zou jij de weg als theaterproducent naar Les Misérables toe omschrijven?

‘Zo’n 20 jaar geleden zijn Ruud de Graaf en ik begonnen met de toneelproductie The Dinner Party, waarin ikzelf ook nog een rol speelde. Zowel zakelijk als privé kunnen wij het heel goed met elkaar vinden en bovendien zijn wij allebei volhouders. We hebben ook een aantal tegenvallers moeten doorslikken. Denk aan heel geslaagde producties die tot onze frustratie niet goed genoeg liepen en nauwelijks aan bod kwamen in destijds belangrijke televisieprogramma’s. Heerlijk Duurt Het Langst is daar een voorbeeld van. Ook het moeten omgaan met kleine budgetten is vaak een uitdaging. Daar kun je dan heel lang over zaniken, maar je kunt ook denken: ‘het is wat ’t is, dus wij proberen het anders te doen’. We steken ook vaak onze nek uit door Nederland te laten kennismaken met minder bekende titels, zoals Kinky Boots of The Prom. Toch zijn we door de jaren heen ook met grote, internationale titels gestart en nu dus met Les Misérables. Het motto ‘we zullen doorgaan’ is ons op het lijf geschreven.’

En hoe is het om met Hans Cornelissen te werken?

‘Laat ik het breder trekken: ik hoor vaak terug dat mensen graag voor ons bedrijf werken. Wij houden van korte lijnen, duidelijkheid en we zijn niet van de nodeloze interessantdoenerij. Cut the crap! Of die stelligheid in mijn geval ook een Amsterdamse eigenschap is? Ja, dat denk ik eerlijk gezegd wel. Ik voldoe sowieso aan alle generaliserende typeringen van een echte Amsterdammer. Zet het maar vet gedrukt in Mokum Magazine: haal mij nooit uit deze stad, want ik wil gewoon doodgaan in Amsterdam. Ik maak veel gebruik van het openbaar vervoer en voel me telkens weer heerlijk als ik uit het Centraal Station loop. En ik móet soms naar Van Dobben. Even de deur uit om een slap wit broodje kroket en een broodje tartaar met uitjes te eten. Parooltje erbij, een glas melk en dan op de achtergrond luisteren naar de ‘fijnbesnaarde’ stemmen van het Amsterdamse personeel achter de toonbank. Wat ik trouwens ook heel lekker vind, is doelloos door de stad lopen. Als het regent, is Amsterdam net een Breitner schilderij.’

Lees ook: Quiz: Win 2 kaarten voor Les Misérables!

Veranderen jouw idealen naarmate je ouder wordt?

‘Ik ben niet zo iemand die roept dat hij per se een bepaalde toneelproductie of musical nog een keer móet doen. Wat we wel merken, is dat er steeds meer op ons afkomt terwijl we tegelijkertijd ook nog bezig zijn om het publiek na twee jaar corona terug te winnen.’

Hoe koester jij je mooiste herinneringen wat werk betreft?

‘Mijn moeder was vroeger heel goed in het bijhouden van plakboeken. Dat is niet mijn sterkste kant. Heel lang heb ik geprobeerd om grote artikelen en mooie recensies te bewaren, maar vanaf het digitale tijdperk is het niet meer bij te houden. Maar de mooiste publicaties bewaar ik natuurlijk wel.’

Waar haal jij de energie vandaan om elke dag in een zwaar metier een topprestatie te leveren?

‘Wat het enthousiasme doet bij een nieuw idee, waarvan Ruud en ik allebei ‘oh yes!’ denken, is onbeschrijfelijk. Dat geeft me heel veel adrenaline. Daarnaast kan ik ontzettend genieten van nieuw talent. Zelf speel ik niet meer en dat mis ik ook helemaal niet, maar ik krijg er superveel energie van als ik mag werken met mensen die ik écht heel goed vind. En wat ook zo leuk is, is dat ik een vak uitoefen waarbij leeftijd – tenzij je echt niet meer kan – niet zo relevant is.’

Wie is in jouw ogen de beste in dit vak?

‘Ik denk dat Pia Douwes uitzonderlijk is in Nederland. De overgave van deze vrouw en de blijdschap die zij uitstraalt is uniek. Zij is werkelijk zó goed in alles wat ze doet. Bij de mannen weet ik het niet meteen. Ik kan geen acteur opnoemen die er zodanig uitspringt als bij Pia het geval is. Alhoewel: ik vind Alex Klaasen een uitzonderlijk groot talent.’

Als je het in een rapportcijfer van 1-10 zou moeten uitdrukken, hoe hoog is dan het musicalniveau in Nederland?

‘Wereldwijd? Hoog! Ik denk dat ik dan toch zeker een 8 moet geven, met toch echt ook dank aan Joop van den Ende. Voorheen hadden we natuurlijk wel musicals, maar dat was meer musical/comedy. Van den Ende is degene die Broadway naar onze achtertuin bracht en daarvoor zijn we hem veel dank verschuldigd.’

Welke dank zijn we over een aantal decennia verschuldigd aan Hans Cornelissen?

‘Met Les Misérables staan we voor de grootste uitdaging uit onze loopbaan en er komen nog veel meer spannende dingen aan. Tot 2026 staan er producties op de rol, dus ik hoop dat ik – samen met het team – tot in lengte van dagen mag groeien en vooral in alle gezondheid mag blijven functioneren. Nu op de voorgrond en op een gegeven moment misschien wat meer op de achtergrond. En ach, niemand is onmisbaar, maar wie weet ben ik over een aantal decennia ook nog steeds aan het werk. Henk van der Meijden en Joop van den Ende zijn ook nog steeds druk bezig en die zijn rond de 80, dus laat ik hopen dat ik over een paar decennia nog steeds flink actief ben.’