Juicekanalen, roddelvloggers en online haat zijn inmiddels een diepgewortelde realiteit in onze samenleving. Heleen van Royen schreef er de spraakmakende roman ‘Juice’ over en mag zich inmiddels expert noemen in deze vorm van online sleaze & dirt…
Er moet een moment zijn geweest waarop jij dacht: ‘en nú ga ik hier een boek over schrijven!’
‘Van oorsprong ben ik journalist. Ik houd dus nauwlettend in de gaten wat er in de journalistiek en de media gebeurt. Bij de opkomst van juicekanalen dacht ik in eerste instantie: ‘wow, dit is best brutaal’. Gaandeweg begon ik het helemaal niet meer zo grappig te vinden. Sterker nog, ik vond het te ver gaan hoe bepaalde informatie zomaar één op één wordt doorgespeeld, hoe privacy door talloze publicaties wordt geschonden en vooral hoe onaardig de berichtgeving was. Dát was even andere koek dan we gewend waren van de roddelblaadjes. Tegelijkertijd fascineerde het me, ook omdat ik merkte dat er om mij heen een soort angst ontstond bij collega’s, die niet goed wisten hoe ze ermee om moesten gaan.’
Inmiddels is het boek Juice ‘geland’, staat hoog in de bestsellerslijst, maar we zijn zo benieuwd wat de reacties van je collega’s zijn – en dan met name de mensen die met enige regelmaat worden geknipt en geschoren?
‘Bij de lancering vond ik het heel cool dat Rachel Hazes en Samantha Steenwijk aanwezig waren. Samantha ken ik vrij goed en zodoende weet ik wat iemand die regelmatig onder vuur ligt moet doorstaan. Zij is een zangeres die het liefst gewoon zoveel mogelijk wil optreden en nieuwe muziek wil maken; daar is weinig kwaads aan. Ik vind het heel gek om júist zo iemand voortdurend aan te vallen. Eigenlijk past het allemaal niet zo bij Nederland. We zijn een klein landje en je komt elkaar altijd weer tegen, dus waarom nou zoveel haat in plaats van een beetje vriendelijkheid? Of klink ik nou heel oud?’
Patty Brard noemde jou, vanwege het Rob Oudkerk-incident van bijna 20 jaar geleden, ‘de grondlegger van de juice’. Wat vind je daarvan?
‘Totale onzin dat deze affaire, die totaal niet te vergelijken is met hoe juicekanalen te werk gaan, ineens weer wordt opgedregd. Nogmaals, ik ben journalist en ik heb destijds iets gepubliceerd wat iemand mij face-to-face vertelde. Daar is geen spion aan te pas gekomen en bovendien bleek er achteraf nog veel meer aan de hand dan we wisten.’
Dan nog graag even je reactie op een – vinden wij – vrij komische, luchtige edoch juicy uitspraak van Johan Derksen. ‘De Snor’ noemde jou onlangs ‘de enige vrouw die er na haar verbouwing mooier op is geworden’…
(lachend) ‘Als Johan gecharmeerd is van mijn uiterlijk, vat ik dat als vanzelfsprekend op als een compliment. Verbouwd is trouwens overdreven. Meer dan af en toe wat fillers en botox is het eigenlijk niet.’
‘Verdomme dit verhaal kan gevolgen hebben voor onze deal met de Groene Slager’ schrijf je in je boek. Hoeveel schade kan een ‘juicekoning(in)’ aanrichten volgens jou?
‘Ik denk heel veel. Kijk, als iemand strafrechtelijk gezien de fout is ingegaan, heb ik er totaal geen problemen mee dat dit als nieuws wordt gebracht. Maar als mensen er een kick van krijgen om anderen te verlinken, word ik daar op z’n zachtst gezegd heel ongemakkelijk van. Als een fan met een zanger naar bed gaat en hem daarna slapend filmt, wat bezielt zo iemand dan om hem en zijn omgeving zo te schaden? Daar ligt volgens mij de grens van dit soort, bijna sadistische, berichtgeving: als het pijn veroorzaakt.’
Lees ook: Heleen van Royen: ‘Ik heb laatst een weddingparty gecrasht’
Bij welke roddel en achterklap-quote voel jij het meest?
A ‘Waar rook is, is vuur’
B ‘Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen’
C ‘Roddels kruipen door de kleinste spleten’
D ‘Wie in je afwezigheid kwaad spreekt, vreest je aanwezigheid’
‘Die laatste was mooi geweest als het ook daadwerkelijk zo was, maar ik voel toch het meest voor B. Dat is een aloude uitdrukking die maatschappelijk gezien nog steeds van toepassing is, met name als je kijkt naar Twitter en Facebook, waar iedereen de hele dag bezig is met oordelen.’
Toch zijn er ook sterren die er wel bij lijken te varen als ze zich in het ‘there is no such thing as bad publicity’-rijtje bevinden…
‘Nou, dat durf ik te betwijfelen. Er zijn talloze voorbeelden van sterren die kopje onder gingen en voorgoed gecanceld zijn. Of maandenlang zonder werk in de wachtkamer zitten omdat ze door het publiek al veroordeeld zijn. Ook het element dat iedereen om je heen zijn of haar handen van je aftrekt komt aan bod in Juice.’
Tot slot: Heleen van Royen, geboren in Amsterdam staat deze maand op de cover van het grootste maandblad van 020. Welke rol speelt jouw geboortestad op dit moment in jouw bestaan?
‘Ik woon tussen Utrecht en Amsterdam en elke dag loop ik heerlijk rustig over de hei. Ik kom eigenlijk alleen nog maar in Amsterdam als het werkgerelateerd is. Wat me dan vaak opvalt, is dat het niet meer helemaal onze stad is. Met name het centrum wordt overspoeld door toeristen en in de horeca word je in het Engels aangesproken. Voor iemand zoals ik, die van rust houdt, is het te druk. Overigens een aanbeveling voor al die Amsterdammers die maar blijven klagen over de drukte: zoek een andere plek! En toch… is Amsterdam mijn stad. Als je er geboren bent, blijf je je voor altijd een Amsterdammer voelen. Laat ik het zo zeggen: als je in Amsterdam bent geboren en opgegroeid, dan is de rest een eitje. Laatst zag ik een hilarisch fragment van een meisje op tv dat zichzelf een Amsterdammer noemde. Ze bleek er zes weken te wonen. Sorry, dan ben je dus géén Amsterdammer. Pas als je in Amsterdam geboren bent of er minstens 10 jaar woont, mag je meepraten!’
Juice: spraakmakend, spannend en sexy!
Juice gaat over de 44-jarige Claire Jansen, een succesvolle artiestenmanager. Ze beschouwt haar artiesten als familie en gaat voor ze door het vuur. Als een van haar jonge talenten het mikpunt wordt van een juicekanaal, bedenkt Claire een gewaagd plan om haar mensen beter te beschermen. Is dit een briljante zet of maakt ze de problemen alleen maar groter?
Interview Martijn van Stuyvenberg Foto’s Yvette Kulkens
Heleen van Royen
