‘Blijven lachen en zorgen dat je niet omvalt’. Dat is het motto van Oos Kesbeke, directeur van het bekende Amsterdamse tafelzurenbedrijf. Juist in deze moeilijke periode is dat een uitstekende instelling om gemotiveerd te blijven.
Neem ons even mee naar de maand maart, op het moment dat er een intelligente lockdown werd ingesteld. Wat dacht u toen?
‘Als ik het op z’n Amsterdams mag zeggen: ‘nou, lekker dan!’ Ik dacht eerst na over de consequenties voor ons bedrijf. Wij leveren natuurlijk veel aan de horeca, dus de zuurtjes die wij voor hen produceerden hoefden we vanaf dat moment niet meer te leveren. Het grote voordeel van Kesbeke is dat wij ook aan supermarkten leveren. Daar trok de verkoop juist aan. Maar hoe je het ook wendt of keert: geen export en geen horeca betekent maar één ding: minder omzet.’
Had u meteen een pasklare oplossing voorhanden?
‘Als ondernemer houd je overal rekening mee, maar een pandemie is niet iets wat je verwacht. Ik denk ook niet dat er veel bedrijven waren die meteen wisten wat ze met die lockdown aanmoesten. Ook wij moesten als team flink improviseren.’
Welke maatregelen heeft u genomen zodat iedereen veilig kon blijven werken?
‘We hebben de productie, het magazijn en de kantoren van elkaar gescheiden. Op die manier hebben we alle afdelingen in ploegjes verdeeld. De eerste stap was dus om het niet meer toegankelijk te maken voor Jan en alleman.’
Is er ooit een moment geweest waarop u niet meer wist hoe het verder moest?
‘Radeloos is misschien een beetje overdreven. Maar wat je wel hebt, is dat je het soms niet begrijpt dat er zó veel tegenstrijdigheden in alle maatregelen zijn en daar heb ik weleens moeite mee. Op dat soort momenten moet je met gezond verstand je schouders eronder blijven zetten en knallen. En vooral: zorgen dat je niet omvalt’.
Heeft u steun gehad?
‘Nee. Sterker nog: wij proberen juist anderen te helpen in deze periode. Zo is er bijvoorbeeld een Stadspas-actie, waarbij Amsterdammers die onder het minimum leven een groot pakket tafelzuur kunnen kopen voor heel weinig geld. Er staan rijen mensen voor de deur die voor 2 euro een flink aantal potten tafelzuur krijgen.’
Hoe ziet u de toekomst?
‘We blijven producten ontwikkelen en nieuwe dingen verzinnen. Het zit niet in mijn aard om bij de pakken neer te gaan zitten en dat zal ik dus ook niet doen. Gewoon blijven lachen, ondanks alle obstakels. En afwachten wat er later weer mogelijk is…’
Tekst Chanell Watson Foto Eric Coppenhagen
