Patty Brard: ‘Jarenlang heb ik moeten aanhoren dat ik een vet varken ben’

‘Ik ga in therapie omdat mijn persoonlijk faillissement mij zwaar heeft getraumatiseerd’. Wat leerde televisiepersoonlijkheid Patty Brard (64) van haar deelname aan BN’ers In Therapie?

En hoe voelen wij ons vandaag?

‘Het gaat heel goed met me, al heb ik in deze drukke periode ook wel weer zin om mijn vrienden van Transavia te bellen of ze me weer eens wat vaker kunnen meenemen naar Ibiza.’

Heeft je gastric bypass eigenlijk nog veel invloed op hoe je je voelt?

‘Af en toe wel, ja. Een nieuwe levensstijl vraagt om aanpassingen en ik merk het gelijk als ik me daar even niet aan houd. Maar de weegschaal heeft momenteel de meeste invloed op hoe ik me voel. Een tijdlang wilde de wijzer maar niet onder de 80 komen en toen heb ik heel wat af gevloekt.’

Wie ondersteunt je meestal?

‘De grootste steun vind ik bij mijn man Antoine, die heel nuchter is en erop toeziet of ik wel degelijk de dingen doe die ik leuk vind. Hij is de hersens en ik ben het gevoel en zo vormen wij samen met onze hondjes een goed gezinnetje.’

Wat is meestal de eerste stap die je zet na een minder leuke ervaring?

‘Tegenwoordig stap ik er liever om heen, maar dat was vroeger wel anders. In therapie heb ik geleerd dat er twee Patty’s zijn: de ene Patty is in het bezit van een heel arsenaal kalasjnikovs en de andere Patty verschuilt zich liever in een hoekje.’

Wat kan jou heel boos maken?

‘Onrecht. Het handige van deze tijd is dat ik iemand die in mijn ogen verkeerd bezig is niet meer hoef te bellen, maar via social media meteen kan ventileren hoe ik erover denk en wie ik een draak vind. Jarenlang heb ik moeten aanhoren dat ik een vet varken ben, mag ik dan ook eens een keer wat terugzeggen als iemand een onrechtvaardige en onaardige mafketel blijkt te zijn? Overigens probeer ik dat dan altijd netjes te verwoorden.’

Ben jij altijd eerlijk naar jezelf?

‘Ik denk dat niemand altijd echt eerlijk is naar zichzelf toe. Vroeger riep ik bijvoorbeeld weleens dat ik álles had geprobeerd om af te vallen, maar dat was natuurlijk niet zo. Na mijn gastric bypass weet ik dat ‘geen drankje’ ook echt géén drankje is. Een paar jaar geleden woonde ik zo’n beetje in de sportschool en dan vond ik dat ik ’s avonds best een drankje had verdiend. Met zo’n instelling val je dus niet af, zeker als je ouder wordt. Ik nam mezelf in de maling omdat ik het alternatief niet wilde aanhoren.’

Welke gedachten moet je vaak eventjes parkeren?

‘Soms is iets zó ontzettend dom dat ik even op mijn tong moet bijten en meteen maar mijn advocaat bel.’

Wanneer heb je voor het laatste gehuild?

‘Nog niet zo heel lang geleden, toen ik op weg was naar mijn therapeut. Ik reed in mijn eentje over de snelweg, was heel moe en kreeg ineens een huilbui. En wat was er nou aan de hand? Eigenlijk niks!’