Alain Clark: ‘Ik heb geen licht, vuurwerk en zes blazers nodig!’

Het nieuwe album van Alain Clark (40) draagt als titel ‘Sunday Afternoon’. Een album met, zoals de titel al prijsgeeft, relaxte songs die een perfecte soundtrack vormen voor een heerlijke zondagmiddag.

Hoe kwam je op het idee om een plaat te maken met een sunday afternoon vibe?

‘Na een periode van weinig rust en veel gedoe rondom mijn vorige album Bad Therapy, waarbij ik een moeizame maar leerzame periode met mijn Amerikaanse platenlabel doormaakte – had ik er behoefte aan om weer back to the basics te gaan. Gewoon met een gitaar, thuis op de bank, kaarsje aan en een kop thee of glas wijn erbij, niet oordelend over wat ik aan het maken was. Sunday Afternoon was na lange tijd weer het eerste mellow liedje dat ik schreef waarbij ik dacht: dít is de eerlijke expressie waar het om gaat. Vanuit dat gevoel ben ik verder gegaan met het maken van dit album.’

Drie jaar lang heb je deels in Los Angeles gewoond. Kon je daar makkelijk wennen, of was het een kwestie van ‘met gierende banden weer naar huis’?

‘In L.A. zit je op een heel andere frequentie dan hier in Amsterdam. Ik kan me daar omringen met topmuzikanten die qua niveau twintig keer beter zijn dan ik ooit zal kunnen spelen of denken. Zeker in de muziek waar ik van houd, is de cultuur in alle opzichten wat rijker. Ook is het wat makkelijker om contact te maken met mensen. Een glimlach kan daar heel makkelijk overlopen in een gesprek, terwijl ze hier naar je kijken van ‘wat moet je van me?’ Ze zeggen wel eens dat Amerikanen wat oppervlakkiger zijn dan Nederlanders, maar ik denk dat wij ons daar net zo goed schuldig aan maken. Bij ons begint een gesprek ook meestal met de vraag of alles goed is. Daarmee zeg ik niet alles in Amerika beter is dan hier, want naar verhouding hebben we in Nederland net zoveel talent. Bovendien gaat het er in ons land en zeker in deze stad allemaal wat relaxter en oprechter aan toe. Het woord ‘gezelligheid’ wekt bij een allergische reactie op, maar is wel de beste omschrijving. In L.A. heeft alles veel meer een zakelijke ondertoon.’

Waar vindt jouw perfecte en meest relaxte zondagmiddag in Amsterdam plaats?

‘Gewoon thuis, in de Jordaan. Elke wijk heeft zijn eigen karakter, maar ik vind nog steeds dat ik in de mooiste buurt van Amsterdam woon. Op zondag houd ik ervan om allereerst een uitgebreid ontbijt te maken, met een glaasje champagne erbij. Ik zet dan graag een vinyltje op en check ondertussen of er diezelfde dag nog ergens een leuk concert of een goede comedy voorstelling is, of ik kijk welke films er draaien. En ’s avonds ga ik dan heel graag uit eten.’

Wat heb je de avond ervoor gedaan?

‘Meestal treed ik op zaterdagavond wel ergens op, maar als dat niet het geval is zit ik óf in de studio, óf ik drink ergens een cocktail, óf we zitten thuis een serietje te kijken.’

Lees ook: Barry Hay & JB Meijers brengen een ode aan hun muziekhelden!

Sta jij bekend als een relaxte gozer?

‘Ik denk dat ik in de basis heel relaxed ben. Stressvol of boos zie je me niet zo snel, maar ik ben wel een workaholic. Ik houd van dingen doen, leren en ontdekken. Ergens in mij zit nog altijd een nieuwsgierig jong kind en dat is misschien weer niet altijd even relaxed voor mijn omgeving. Maar over het algemeen denk ik wel dat mijn vrienden het woord ‘relaxed’ zouden gebruiken als je ze vraagt om mij te omschrijven. En ook als ik optreed, heb ik geen licht, vuurwerk en zes blazers nodig. Ooit had ik het idee dat er voorwaarden lagen aan een performance, maar ik durf naarmate de tijd verstrijkt steeds meer mezelf te zijn.’

Hoe kijk jij tegen ouder worden aan?

‘Time flies! Tijd is de grootste magician die er is. Het maakt alles heel relatief, zeker omdat het zo relatief is als je in het moment leeft. Ouder worden heeft een aantal mooi gezichten. Enerzijds merk ik dat er periodes zijn dat ik voortdurend naar een bepaald doel toewerk en dan vliegt het jaar echt voorbij. Anderzijds zijn er ook tijden dat ik – net als kinderen doen – heel erg in het hier en nu leef en veel meer meemaak. Het wonderlijke is dat ik dan ook veel meer uit het leven haal.’

Hoe zorg jij ervoor dat je zowel geestelijk als lichamelijk in balans blijft?

‘Vroeger was ik een fanatieke basketballer en had ik zelfs sportieve dromen. Inmiddels is de realiteit dat ik niet meer zo fit ben als dat ik in mijn hoofd denk dat ik ben. Maar ik ken het gevoel van topfit zijn en gelukkig zit ik nu weer even in de flow van om de dag naar de sportschool gaan. Maar er zijn ook periodes waarin deze routine tijdelijk wordt doorbroken.’

En wat is op dit moment de toekomstdroom van de fanatieke basketballer die uiteindelijk een zeer succesvolle muzikant werd?

‘Waar ik heel erg in geïnteresseerd ben, is alles wat te maken heeft met contact en connectie. Daarom vind ik talen ook zo interessant en ben ik nu bijvoorbeeld Spaans aan het leren. Ik wil mezelf in staat blijven stellen om zo grenzeloos mogelijk in het leven te staan. Kijk naar iemand als Stevie Wonder: zelfs deze man, die al zo ver is, blijft zichzelf eindeloos herontdekken en ontwikkelen. Volgens mij is het nooit uitgereisd raken in je leven de essentie van je bestaan…’