Lieve klimaatdrammer,
Daar zat je dan, met je werkloze luie reet op het ijskoude asfalt van de Stadhouderskade. Je keek wat doelloos om je heen en zag hoe al je glutenvrije vriendjes en vriendinnetjes één voor één werden weggesleept door een aantal verveeld kijkende politieagenten. Ergens in je ooghoeken zag je hoe een aantal stotterende mededemonstranten er niks van bakte bij PowNed-verslaggever Mark Baanders. Of ze het verschil wisten tussen CO2 en koolstofdioxide. Nee, ze hadden werkelijk geen idee, om eraan toe te voegen dat het toch wel heel belangrijk is dat er een ecologische noodtoestand wordt uitgeroepen.
Even later werd ook jij meegesleurd, de bus in. Onderweg naar het Westelijk Havengebied zong je samen met je padvindersclubje Extinction Rebellion Nederland een aantal vrolijke liedjes. Hashtag opstand voor het leven. Hashtag rebelswithoutborders. ‘Power!’, riepen jullie in koor. De dag was voorbij gevlogen en toen de blokkades officieel voorbij waren, werd het alweer tijd om naar huis te gaan. De hopman maande nog even tot stilte en las verguld op dat GroenLinks de verboden klimaatblokkade een ‘indrukwekkend protest’ had genoemd. In de stiltecoupé van de trein naar Baarle-Nassau zat je na te genieten en je vond het maar vreemd dat er niemand naast je wilde zitten. Waarschijnlijk deden ze dat vanwege jouw veganistische lichaamsgeur, maar het kan ook je biologisch vertroebelde aura zijn…
‘Sneu, vermoeiend en fantasieloos’
Verbeten aandacht trekken voor iets wat je niet kan onderbouwen, zo luidt de definitie van het nieuwe demonstreren. Demonstreren is een recht, zeggen ze dan, maar het begint ook een beetje sneu, vermoeiend en fantasieloos te worden. Want of je nou boer bent of klimaatactivist: je bereikt er uiteindelijk niets mee. Sterker nog, het is een middel waarmee je jezelf en je fanatieke clubje alleen nog maar verder isoleert. Je kan nog zo tevreden zijn dat de media zoveel aandacht aan jullie actie hebben besteed, maar in werkelijkheid hebben ze natuurlijk alleen maar de meest trieste gevallen in beeld gebracht. Gevolg: half Nederland zit schaterend voor de buis en zappt na het zoveelste item over klimaatgekkies hoofdschuddend verder naar Chateau Meiland. ‘Oh wat errug!’
Ik vrees dat zelfs onze groene burgemeester het binnenkort spuugzat zal worden dat de door haar verboden demonstraties tóch plaatsvinden. En reken maar dat de rapen dan goed gaar zijn, want haar man heeft vast nog wel ergens een onklaar gemaakt waterkanonnetje op zolder liggen!
Met groene groeten,
