Paul van Groningen (64) is nachtschilder. In het Amsterdamse duister creëert hij zijn eigen ‘love-art’.
Op de voordeur hangt het bordje: ‘Nightpainter of Amsterdam’. Drie woordjes die de spijker op de kop slaan. Paul van Groningen werkt het liefst in de late uurtjes. Donker, stil. Geen hond die hem uit zijn concentratie haalt. En geen avondklok die hem deert. Toen hij zelf nog een jonge hond was, was de nacht één groot feest. Mooie jongen, lefgozertje, kunstenaar. In de Amsterdamse clubs scoorde hij het ene na het andere schildersmodel. En tja, van het één kwam het ander. Hij deelde het bed met meer dan duizend vrouwen. ‘Als morgen de wereld stopt, dan heb ik gelééfd. Nee, ik heb nergens spijt van.’ Zijn levensverhaal knipoogt naar dat van die andere schilder/schrijver, Jan Cremer. ‘Wat híj in zijn boeken schreef, heb ik uitgevoerd.’
Hij woont nog steeds in hetzelfde huis. ‘Als daar vroeger een draaideur had gestaan, was die continu door de dames in beweging gehouden.’ Tot hij zichzelf tegenkwam: te hard geleefd. ‘Maar door mijn schilderijen vond ik mezelf weer terug.’ Vriendinnen zijn er nog altijd, maar schilderen is nu zijn grootste passie. ‘Als kind tekende ik al. Ik werd elektromonteur, maar bleef ook schilderen en tekenen.’ En ineens werd hij ontdekt door programma’s als De 5 Uur Show en zelfs door de BBC. Zijn werk verscheen in blootbladen als Candy en Foxy, maar ook in de Paravisie, Penthouse en het Britse Mayfair. Hij exposeerde met Herman Brood, reisde internationale kunst- en erotische beurzen af en een van zijn werken figureerde pontificaal in Pim de la Parra’s ‘Let The Music Dance’. Zijn helden: Salvador Dali en Carel Willink. Thema’s van zijn ‘love art’: wulps ontblote godinnen, werelden vol hallucinerende dromen, erotiek en mystieke natuur. ‘Ik hou van de natuur. En vrouwen zijn natuurlijk ook puur natuur.’ Hij neemt er de tijd voor. Per nacht schildert hij nog geen tien centimeter, met olieverf op linnen. Zijn doel? ‘Schilderijen maken waarbij de mensen niet in slaap vallen!’
Check de website www.love-art.nl
Interview Corrie Verkerk
