René Froger: ‘Ik heb een vreselijke hekel aan afzeik-tv’

In de nieuwe talentshow De Hollandse Nieuwe komen de kandidaten niet naar een tv-studio, maar gaat een vakjury het land door op zoek naar de nieuwe volkszanger van Nederland. Mokum Magazine praat bij met jurylid René Froger.

Wat is jouw definitie van een volkszanger?

‘Dat is iemand die met zijn of haar stem en uitstraling je hart kan raken. Je hoeft niet de meest gepolijste stem te hebben, maar het gaat er – zeker bij een volkszanger – vooral om dat je een gevoelige snaar weet te raken door een verhaal te vertellen dat je van A tot Z gelooft.’

Sommige artiesten voelen zich tekort gedaan als ze een ‘volkszanger’ worden genoemd. Begrijp jij dat?

‘Op de een of andere manier is er soms nog weleens een taboe om jezelf zo te noemen, ja. Alsof een volkszanger iemand is die niet kan zingen, ofzo. Het tegenovergestelde is waar, dat heeft iemand als André Hazes wel bewezen.’

Vroeger werden tranentrekkende smartlappen en mooie levensliedjes steevast niet gedraaid door de radiozenders. Is dat inmiddels al een beetje veranderd?

‘Nee, echte smartlappen worden nog steeds ondergewaardeerd en komen niet zo gek veel voorbij op de radio. Ik moet je eerlijk zeggen dat ik dat jammer vind, want dit genre leeft ontzettend in Nederland en dat wat er nu wordt gedraaid lijkt in mijn ogen teveel op elkaar.’

Als Amsterdammer heb jij het hart op je tong. Is dat wel zo’n goede eigenschap als jurylid van De Hollandse Nieuwe?

‘Ik heb een vreselijke hekel aan afzeik-tv en ben altijd zo respectvol mogelijk geweest naar alle kandidaten die we moesten beoordelen. Als jurylid wist ik van tevoren heel goed dat ik in een droom stap van alle zangers en zangeressen die zich voor dit programma hebben opgegeven. En wie ben ik dan om die ballon stuk te prikken? Maar op het moment dat er commentaar gegeven moest worden, ben ik wel altijd eerlijk geweest. En ja, natuurlijk zaten er ook kandidaten tussen tegen wie ik heb gezegd dat het misschien wel verstandig zou zijn om hun gewone, dagelijkse job te behouden.’

Lees ook: Natasja Froger: ‘Wel of niet naar Amsterdam verhuizen is geen actuele vraag die bij ons speelt!’

Wat is voor jou vaak heel herkenbaar bij een beginnende, ambitieuze artiest?

‘De onzekerheid. Zeker in het begin en vaak ook als je jong bent ben je heel onzeker over alles wat je doet en wat andere mensen ervan vinden. Sterker nog: zelfs mensen die al een paar jaar meelopen kunnen onzeker zijn over het feit dat ze nog steeds geen doorbraak hebben geforceerd door die ene grote hit te scoren.’

Wat is de belangrijkste valkuil waar jij nooit bent ingetrapt?

‘Me laten ompraten door mensen die mijn richting wilden bepalen. Ik ben leergierig en wil mezelf altijd verbeteren, maar ik heb me nooit in een hoek laten drukken. Tot op de dag van vandaag vaar ik al ruim 45 jaar op mijn eigen kompas. (lachend) En volgens mij is dat in mijn geval best redelijk in orde gekomen!’

Is het eigenlijk nog wel leuk om bekend te worden in deze social media-wereld waarin iedereen zomaar wat over je kan roepen?

‘Ja natuurlijk! Man, dit is toch het leukste vak wat er is? Als je een goede zanger en entertainer bent en je je vooral richt op je carrière, dan ga je – zoals ik – elke keer weer met een big smile het podium op. Laat je vooral niet tegenhouden, want voor iedereen is er in Nederland wel ergens een hoekje te vinden. Ooit werd aan Thierry Henry gevraagd: wat was jij geworden als je geen profvoetballer was geweest? Waarop hij het enige juiste antwoord gaf: amateurvoetballer!’