Het was in ieder opzicht een stralende dag. Mijn oudste kleindochter vist mij uit mijn Hofje, en daar gingen wij. Ik achter mijn rollator en mijn kleindochter als leading lady van dit uitstapje. De Wibautstraat lag te stralen in een onvervalste voorjaarszon en de rollator wordt door mij steeds scherper bestuurd. Ik prijs de uitvinder van de rollator, het is voor wankele en onzeker van tred zijnde oude mensen DE uitkomst voor zelfstandig voortbewegen. Hoewel ik een steunende arm van kind, kleinkind of behulpzame buurman/vrouw ook niet versmaad! Marjan Berk
De zon was zo heerlijk, wij bereikten het Weesperplein moeiteloos en zetten ons aan een tafeltje buiten op het kleine terras van de authentieke broodbakker die zijn repertoire heeft uitgebreid met allerlei lekkernijen die nauwelijks nog maar iets met brood te maken hebben. Mijn kleindochter heeft hier even verderop aan een Hogeschool gestudeerd en die periode maakte ze vaak kwartier op deze plek. Zalige cappuccino, heerlijke pizza, niet zo’n droge woepert wat je nogal eens krijgt wanneer je per ongeluk een pizza hebt besteld. Na dit klein geluk liepen we verzadigd en gelukkig terug naar de Hof waar ik woon. De rollator werd door kleindochter behendig de hoge stoep opgetild, we gingen door de dubbele deuren naar binnen en klats….! Ik gleed uit en klapte met mijn rechterarm dubbel tegen de harde grond, met nog een bons van mijn hoofd na! Daar lag ik, stekende pijn aan rechterpols. Ik maak een lang verhaal kort. Eerste hulp gebeld, twee buitengewoon grote sterke mannen, Albert Jan en Roel (ik wil altijd alle namen weten voor de column) tilden mij in de ambulance en voort ging het naar de Eerste Hulpafdeling van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis Oost. Gelukkig Oost, dat is bij mij om de hoek. Mijn kleindochter bleef solidair bij me, een van mijn zoons kwam ook assisteren. Zo zaten wij daar, terwijl ik grondig werd nagekeken.
Lees ook: Blijf altijd lekker ruiken!
Foto gemaakt van pols en arm, scan van het hoofd, bloed afgetapt. Kortom, voor ieder lichaamsdeel kwam een expert in een andere kleur pakje mij bevragen en onderzoeken. Nee, ik rook niet. Ooit in een heel grijs verleden rookte ik wilde, ongematteerde Havana pluimsigaren, tot ik er zo van ging hoesten, dat mijn familie mij dit genot verbood (ik kocht ze ooit in New York van een Cubaan, die ze daar in een klein keldertje zat te draaien). Drinkt U? Nee. Dat wil zeggen: ik drink alleen echte champagne, maar die krijg je bijna nooit. En gebruikt u misschien drugs? Weed? Coke? XTC? Ja, ik heb wel eens spacecake gegeten. Maar daar werd mijn omgeving zó vreemd van, dat zal ik nooit meer doen. Na toch geruime tijd op de eerste hulp te hebben doorgebracht, kreeg ik een keurig drukverband om mijn pols en onderarm, met de gelukkig makende conclusie dat het toch geen breuk is, maar een flinke kneuzing. Opgelucht verdween mijn familie naar huis en ik naar bed; daar was ik wel aan toe na deze uitglijer. Aangename verrassing was, dat de twee stoere broeders van de ambulance nog even afscheid van deze gevallen vrouw kwamen nemen.
‘Kneuzen is veel pijnlijker dan breken’, zei mijn zoon somber. Hij zag een lange periode van moedermantelzorg voor zich…
